«Κάθε φορά που με άγγιζε, ένιωθα σαν την πρώτη φορά ξανά» Μέρος 2

«Το δωμάτιο ήταν ήσυχο, αλλά οι καρδιές τους ήταν δυνατές. Την άγγιξε σαν να ήταν ένα μυστικό που περίμενε μια ζωή για να ξεκλειδώσει – αργή, ευλαβική και γεμάτη ήρεμη λαχτάρα. Κάθε φιλί δεν ήταν βιαστικό, αλλά κρατιόταν σαν προσευχή ανάμεσα στις αναπνοές. Τα χέρια του κινούνταν με σκοπό, όχι μόνο για να πάρει, αλλά και για να δώσει – για να της υπενθυμίσει την απαλότητα που ξέχασε ότι της άξιζε. Το σώμα της ανταποκρίθηκε σαν να τον ήξερε ήδη, σαν να ανήκε πάντα στο ρυθμό της ζεστασιάς του. Δεν χρειάζονταν λόγια. Κάθε αναστεναγμός, κάθε παύση, κάθε πινέλο δέρματος έλεγε το είδος της αγάπης που πονάει στη σιωπή και θεραπεύει στην αφή. Δεν ήταν μόνο σεξ – ερχόταν σπίτι ο ένας στον άλλο, ξανά και ξανά, όλη τη νύχτα».